Vandaag weer op de fiets gestapt. Eerst ff Mart uit bed geholpen. Dit keer heeft Hij me uitgezwaaid. 

Zodra ik op de fiets zit ontspan ik. Voor mij de ideale manier om met hele andere dingen bezig te zijn. In het begin stap ik honderd keer af. Ik zie van alles. Mart krijgt filmpjes van vogels. 

Pontjes onderweg is eigenlijk de ultieme must om af te stappen.  Druk is het allerminste. De vakantie is voorbij maar het weer voelt gelukkig nog als vakantie.

Er was een omleiding en prompt is de grijze golf van fietsers van slag. Ik hoor daar natuurlijk ook bij maar toch vroeg een dame van de groep met een Zeelands accent mij de weg. Zij hadden geen navigatie bleek. 

Ik zit dit nu te schrijven op een terras in Wanssum met leuke muziek op de achtergrond.

Inmiddels lig ik op een bed in de meest saaie slaapkamer ooit. Alles is hier eigenlijk ongezellig. Tot de vrouw des huizes toe. Ze had haast merkte ik. Kwam direct to the pointe. Hoe laat ontbijt, koffie of thee…..

Maar de dag was heerlijk. Er zaten 5 pontjes In de route. Ik wist niet dat het links en rechts van die provinciale weg naar Venlo, die we oneindig keren gereden hebben, zo mooi was. Ik heb genoten van de Maasheggen. Flinke stukken dat ik geen mens tegenkwam.

Bij het café van brouwerij Hertog Jan natuurlijk een biertje gedronken. Aan de overkant ligt Broekhuizen waar ik nu ben.

Morgen ga ik op de koffie bij mijn nichtje Marijke in Venlo.