Vertrek uit Voorthuizen in de regen.
Heerlijk geslapen in de pipowagen. Was een soort bedstede waar ik in lag. Vanmorgen goot het. Ik heb zelfs nog even het kacheltje aan gehad. Gastvrouw Pauline heeft voor een heerlijk uitgebreid
ontbijt gezorgd. Maar vertrekken was nog geen optie. Het bleef flink doorregenen. Zo rond 10.30 uur heb ik toch maar eens gezocht naar mijn regenponcho. Alle hoezen om de fietstassen. Een pet onder
mijn helm om de druppels op mijn brillenglazen te weren. En vertrokken naar huis. Ik had zin om naar huis te gaan. Ik heb veel gezien maar weinig meegemaakt en met mensen gesproken. Dat heb ik
gemist.
De rit ging best vlot alleen moest ik wel weer snel plassen. Probeer dat maar eens op een nette manier ergens voor mekaar te krijgen. Dus niet in de natuur bedoel ik. Ik zit op de Veluwe hè en het
is zondag. Rond iedere kerk die ik zag stond het vol met auto’s. Horeca dicht!
Tot ik een camping zag. Die hebben altijd een toiletgebouw, dus keus genoeg. Dat lucht op. En met een toerist maak je snel een praatje. Was even leuk.
Hup weer verder. De regen was hele dunner miezer geworden. Mijn poncho kon uit. Mooie tocht over de Veluwe. In no time was ik in Arnhem en dan nog het snelfietspad naar Nijmegen. Op de snelbinder
trof ik Norbert en Marieke. Het was vandaag 75 jaar geleden dat Amerikaanse militairen de Waal overstaken. Het eilandje stond vol met militaire tenten. Er was veel bekijkt.
Om 14.30 uur was ik thuis.
Reacties
Reacties
Home sweet home
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}